Reddingboothuisje KNRM
Hindeloopen
Een bijzonder fotogeniek gebouw en locatie vormt het azuurblauwe reddingboothuisje KNRM op de dijk in Hindeloopen. Het oude reddingboothuisje uit 1911 is een rijksmonument geworden. In de tijd van de Zuiderzee voer de KNRM in Hindeloopen uit om zeelieden
Neem alvast een kijkje
Anderen bekeken ook
-
E-bike oplaadpunt - Restaurant Logement de Hinde
E-bike oplaadpunt - Restaurant Logement de Hinde
Een bijzonder fotogeniek gebouw en locatie vormt het azuurblauwe reddingboothuisje KNRM op de dijk in Hindeloopen. Het oude reddingboothuisje uit 1911 is een rijksmonument geworden. In de tijd van de Zuiderzee voer de KNRM in Hindeloopen uit om zeelieden van de verdrinkingsdood te redden.
De KNRM is oorspronkelijk opgericht om hulp te verlenen aan zeelieden die voor de Nederlandse Noordzeekust voeren en in gevaar verkeerden. Pas begin twintigste eeuw werd het reddingswerk ook langs de Wadden- en Zuiderzeekust verricht. Hindeloopen was hierbij één van de eerste reddingsstations. Het boothuis op de dijk is in 1911 door Tjeerd Diekkes uit Hindeloopen gebouwd. De eerste redding vond plaats in 1919. In 1941 is de roei-reddingsboot vervangen door een motor-reddingsboot. Na de afsluiting van de Zuiderzee is het IJsselmeer een zeer geliefd watersportgebied geworden. Dit heeft tot gevolg dat er nog steeds reddingswerk moet worden verricht. Inmiddels is er hiervoor in de directe nabijheid van het oude reddingboothuisje een nieuw reddingstation neergezet.
-
De bevrijding van Friesland 2
De bevrijding van Friesland 2
Op 18 april was de hele provincie Friesland met uitzondering van de Waddeneilanden bevrijd. In vergelijking met andere provincies werd er in Friesland weinig gevochten. Over het algemeen waren de paar duizend Duitse troepen, die Friesland niet hadden kunnen ontvluchten, door de Canadezen relatief snel verslagen.
De commandant van de Royal Canadian Dragoons, Lieutenant Colonel Landell, prees de acties van het verzet door te stellen ´Friesland liberated herself´. Hoewel dat wellicht wat overtrokken was, versnelden de acties van het Friese verzet zonder meer de bevrijding. En het beperkte het aantal slachtoffers aan geallieerde kant.
Bij confrontaties met Duitse troepen en hun Nederlandse handlangers verloren zeker 31 verzetsmensen hun leven. Aan geallieerde kant sneuvelden tenminste elf Canadezen en één Fransman. Bij de gevechten en beschietingen vielen ook tientallen burgerslachtoffers. Het aantal slachtoffers aan Duitse kant is niet bekend, maar vermoedelijk liep dat aantal in de honderden. Met 320 vernielde en 4000 beschadigde woningen en 80 vernielde bruggen was Friesland materieel de minst beschadigde provincie van Nederland.
Veel Duitse militairen maakten zich uit de voeten in de richting van het westen van het land. Harlingen, Makkum en Lemmer werden verzamelplaatsen voor zich terugtrekkende Duitse troepen. Van daaruit probeerden ze per boot over het IJsselmeer of via de Afsluitdijk richting Noord-Holland te ontkomen. Ook de Waddeneilanden werden een toevluchtsoord voor collaborateurs en Duitse militairen. Hier liet de bevrijding langer op zich wachten.
Op Terschelling werden de laatste Duitse troepen op 29 mei ontwapend door een Brits artillerieregiment. Twee dagen later staken de Britten van Terschelling over naar Vlieland en was ook de bevrijding van dat eiland een feit. Ameland was op 3 juni bevrijd.
Op Schiermonnikoog had het personeel van het beruchte Scholtenhuis, het SD-hoofdkwartier in Groningen, zich gevestigd. Na hun vertrek op 31 mei vierde het eiland feest, ondanks de zeshonderd nog aanwezige bezettingstroepen. Pas op 11 juni vertrokken de laatste Duitse militairen van Schiermonnikoog en was Friesland helemaal vrij.
De meeste Canadese eenheden die Friesland hadden bevrijd, zetten na 18 april de strijd voort in Groningen en Noord-Duitsland. Hun oorlog eindigde op 8 mei 1945 toen de overgave van alle Duitse strijdkrachten van kracht werd.
