Marijke Roskam is onder de indruk van een bijzondere ‘toer’
-
Marijke Roskam
Neem De Tiid voor onze geschiedenis
Marijke Roskam is dagvoorzitter, interviewer, redacteur en fractievoorzitter. Met een groot hart voor cultuur en geschiedenis gaat ze graag op pad in ‘haar’ Súdwesthoeke. Marijke bezoekt cultuurhistorisch centrum De Tiid in Bolsward.“
Tijdens mijn bezoek aan cultuurhistorisch centrum De Tiid in Bolsward word ik steeds stiller. Wat een rijkdom in één gebouw. De taal en de moed van Titus Brandsma, de poëzie van Gysbert Japicx, de emancipatie van Trijntje Hilarides en de gouden handen van de torenbouwers van het oude stadhuis. Het is een kort, maar bijzonder moment. Bij mijn route door De Tiid kom ik op zolder, met uitzicht op de fenomenale balkenconstructie van het monumentale stadhuis. Op de houten vloer staat een vrouw, zichtbaar geroerd. Ze wijst naar het beeldscherm, met een video over de bouwers van de toren. “Dit rekket my”, zegt ze. “Dizze man op it skerm is ien fan myn foarâlden. Ik wist wol dat der in link wie, mar dit komt ynienen sa binnen. Myn famylje hat dit makke. Ik kin dêr even net by.”
Titus Brandsma
“Hier ligt mijn historie, zij gingen ons allemaal voor.” Het gevoel van de vrouw past geweldig bij wat je ziet, leest en ervaart als je door De Tiid wandelt. Als bezoeker word je ook bevraagd. Wat vind jij belangrijk? Hoe denk jij over bepaalde onderwerpen? Wat zou jij doen? Die laatste vraag stel ik mezelf boven de typemachine van Titus Brandsma. Opgegroeid met het katholieke geloof kwam de naam en het verhaal van Titus Brandsma weleens voorbij, maar met persoonlijke bezittingen van deze pater, journalist en publicist voor mijn neus maakt het zoveel meer indruk.
De moed die Brandsma toonde om zich in oorlogstijd specifiek uit te spreken tegen rassenhaat, advertenties van de NSB te weren uit de katholieke tijdschriften en altijd te blijven geloven in integriteit en vergeving is zo groot dat het soms niet in je hoofd past. De zwarte schoenen op een tableau brengen me tot de volgende vraag. Zijn journalistieke vak is deels mijn vak, maar zou ik ook zoveel stappen naar voren zetten als de dood zo dichtbij zou zijn? Het is één van de indrukwekkendste ervaringen in het historisch centrum.
“ Hier ligt mijn historie, zij gingen ons allemaal voor ”
Huis vol verhalen
Mijn zoontje Maas van 5 huppelt vrolijk mee en ziet van alles. De oude raadszaal zorgt voor grote ogen. “Hier waren zeker de bazen?”, vraagt hij. Het is superleuk om te zien in welke setting men destijds vergaderde als gemeentebestuur, met de deugden (beelden) als stille getuige. Als bezoeker kun je zelf bepalen of je relaxed langs alle objecten wandelt, of interactief de vragen aan gaat. Dat laatste is wel het mooist, want je verhoudt je dan ook zelf tot je geschiedenis. Ben jij een activist of een pacifist? Mooie vragen die stemmen tot nadenken.
Maas heeft inmiddels Bolsward als Hanzestad ontdekt. Wol en zuivel in grote schepen naar landen aan de Noordzee en Oostzee, hij ziet het helemaal voor zich. “En dan kregen we hout weer terug?” Ja, en nog veel meer. Ondernemingslust straalt van de foto’s en documenten; wat hebben mensen toch veel lef en doorzettingsvermogen getoond, met als schitterend voorbeeld Trijntje Hilarides, op haar 24e (!) de eerste vrouwelijke directeur van een zuivelfabriek. En dan die administratie… De boeken vol regels over welke muntstukken voor wie waren kan de kleuter nog niet lezen, maar de verhalen erbij spreken nu al tot de verbeelding. Dit Huis vol Verhalen stemt positief. In een wereld van polarisatie en AI zie je hier hoe mensen samenwerkten, met hun handen tot wonderen in staat waren en hoe taal verbindt.
"Je geschiedenis kennen is zo belangrijk voor de toekomst"
Een rondleidster van Historisch Bolsward voegt daar graag nog iets aan toe. “We krijgen hier veel jongeren, die hebben niet altijd zin in een museum. Laatst was hier een jongen die luidop liet merken dat hij geschiedenis saai vond. Totdat we bij het verhaal van Titus Brandsma kwamen. Hij werd steeds stiller. Toen hij wegging, zei hij: ‘Mevrouw, deze man wilde vrede. Hij is vermoord. Maar nou moeten wij als nieuwe generatie het doen, hé. Daar wil ik me voor inzetten. Bedankt voor de rondleiding.’ We knikken allebei, geraakt. Je geschiedenis kennen is zo belangrijk voor de toekomst. Mijn nieuwe generatie rent alweer verder, op naar een nieuw verhaal en een schilderij vol kleuren. Na ons bezoek is het voor voor ons ‘De Tiid’ om te gaan. En voor jullie om te komen. Je bent van harte welkom in Bolsward.”
-
Alle musea
Alle musea
-
Alle museum blogs
Alle museum blogs
