Die Wäscheleinen von Sloten
Sloten
Sloten hält die Tradition des Bleichens in Ehren. Die Bleekweide (Bleichwiese) war früher einmal eine zentrale Rasenfläche in der Innenstadt, auf welcher das Leinen in der Sonne trocknete.
Hier schon mal ein Vorgeschmack
Das könnte dich auch interessieren
Sloten hält die Tradition des Bleichens in Ehren. Die Bleekweide (Bleichwiese) war früher einmal eine zentrale Rasenfläche in der Innenstadt, auf welcher das Leinen in der Sonne trocknete. Nach dem Waschen war das Leinen oft immer noch leicht gelblich verfärbt, und auch der üble Geruch war nicht völlig gewichen. Aber man hatte entdeckt, dass das Tuch aufhellt und einen frischeren Geruch annimmt, wenn man es auf dem Rasen ausbreitet und dort trocknen lässt. Der wissenschaftliche Beweis dafür kam später: Unter dem Einfluss der Sonne bilden sich freie Sauerstoffatome, die sich mit dem Schmutz binden, was den gleichen Effekt erzielt wie Wasserstoffperoxid. Dadurch erhielt die Wäsche einen frischen Geruch und eine weißere Farbe. Daher das Wort „bleichen“.
Bis ins 20. Jahrhundert hinein waren Bleichwiesen in der Textilindustrie durchaus üblich. Auch zu Hause legten viele ihre Wäsche noch auf die Bleichwiese. Sloten hält die Erinnerung an seine Bleichwiesen entlang der Vestinggracht in Ehren. Nur wird die Wäsche inzwischen nicht mehr auf dem Rasen ausgebreitet, sondern auf die Wäscheleine gehängt. Das sorgt nicht nur für eine gemütliche Atmosphäre, sondern ist dazu auch praktisch. Sloten ist nämlich so kompakt gebaut, dass es nur an den Rändern ausreichend Platz, Sonne und Wind zum Trocknen und Bleichen von Wäsche gibt. Ein irgendwie malerischer Anblick.
Hier finden Sie Die Wäscheleinen von Sloten
Bolwerk Noordzijde8556 XA Sloten Route planen
vanaf jouw locatie
-
Eartiids Kuriositäten, Handwerk & Kunst | Shop und Webshop
Eartiids Kuriositäten, Handwerk & Kunst | Shop und Webshop
-
Monument Scharsterbrug
Monument Scharsterbrug
Het dorp Scharsterbrug en de brug over de Scharster-Rijn waren belangrijk voor de Duitse verdedigers. Beide lagen op de weg naar Lemmer waar honderden Duitse militairen per schip hoopten te kunnen ontkomen naar Noord-Holland. In korte tijd werd er tweemaal gevochten in Scharsterbrug.
Op 9 april probeerden 13 mannen van de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten (N.B.S.) van Doniawerstal de brug in Scharsterbrug te veroveren op een tiental Duitse bewakers. De Duitsers werden overmeesterd waarbij één van hen werd neergeschoten. De N.B.S. dacht hij gedood was, maar dat bleek anders te zijn toen uitgerekend hij er in slaagde om een andere groep Duitsers te waarschuwen.
Deze groep bevond zich op een nabijgelegen patrouilleboot. Met de zware wapens van deze boot openden de Duitsers vervolgens het vuur. De N.B.S.’ers zagen daardoor geen kans meer om de brug definitief te veroveren en trokken zich terug. Door het Duitse vuur vielen in het dorp verschillende slachtoffers. Waaronder één dode. In de dagen daarna was het dorp toneel van colonnes Duitse soldaten die zich richting Lemmer terugtrokken met als doel om van daaruit de oversteek naar Noord-Holland te maken. Scharsterbrug was voor de Duitsers in deze dagen dus erg belangrijk.Op 15 april waren de Canadezen zo dichtbij dat de Duitsers besloten om de brug op te blazen. Maar zij trokken zich daarna niet terug. De Scharster-Rijn was één van de laatste belangrijke hindernissen op weg naar Lemmer. En in Lemmer bevonden zich nog enkele honderden Duitsers die naar Noord-Holland wilden. Het dorp moest dus verdedigd worden.
De eerste confrontatie met de Canadezen vond al die dag plaats.
Joure was zonder slag of stoot bevrijd. In een poging om een zuidelijke route naar Sneek te vinden stuitten 7th Reconnaissance Regiment Duke of York’s Royal Canadian Hussars op de opgeblazen brug in Scharsterbrug. De Duitsers namen de Canadezen onder vuur. De Canadezen maakten echter korte metten met de Duitsers aan hun kant van het water en trokken zich daarna terug.
De resterende Duitsers verschansten zich in de Hollandia zuivelfabriek, enkele huizen en boerderijen en in schuttersputjes langs de weg. Hier hadden ze een goed uitzicht op de weg naar Joure. Het lokale verzet speelde een belangrijke rol bij het verkennen van de Duitse posities. Hierbij kwam één van hen, Richard Jung, om het leven.
Nadat was vastgesteld dat de Duitsers zich ook in de Hollandia fabriek bevonden, openden de Canadezen op 16 april het vuur met mortieren en geschut. De rest van de dag werd er over en weer geschoten. Twee voertuigen van de Cameron Highlanders of Ottawa werden geraakt door een stuk luchtafweergeschut. Daarbij raakten vier Canadezen gewond. Daarna maakte een aanval van het Régiment de la Chaudière een einde aan de Duitse tegenstand in Scharsterbrug. Hierbij sneuvelde Lance Corporal Lucien Potvin.
Na de strijd was er geen sprake van een feeststemming in het dorp. De aanblik op Scharsterbrug na de gevechten was vreselijk. De destijds zesjarige Otto Haitsma herinnerde zich: ‘kapot geschoten huizen, smeulende resten van stallen en boerderijen, zwartgeblakerde opgezwollen dode koeien en paarden met opengesperde ogen en vlakbij de melkfabriek een hoop lichamen zonder armen of benen en weggeschoten hoofden in bloed doordrenkte flarden van uniformen’.
De bevrijding van Scharsterbrug opende de weg naar Lemmer. De Canadese engineers bouwden op 17 april een Bailey brug naast de verwoeste brug. Lemmer kon dezelfde dag worden bevrijd.
-
