Die Haghakerk in Heeg
Heeg
Um der wachsenden Kirchengemeinde Platz zu bieten, mussten 1840 Teile eines älteren Heeger Gotteshauses aus dem Jahre 1745 weichen.
Hier schon mal ein Vorgeschmack
Das könnte dich auch interessieren
Um der wachsenden Kirchengemeinde Platz zu bieten, mussten 1840 Teile eines älteren Heeger Gotteshauses aus dem Jahre 1745 weichen. An dessen Stelle trat die reformierte Hagha-Kirche. Die Vorderkapelle und der größte Teil des Turms der alten Kirche blieben erhalten. Ein neues, geräumigeres Kirchenschiff mit Altarraum wurden angebaut. Kirchen haben an dieser Stelle allerdings schon eine viel längere Tradition. Schon 1132 stand hier eine Kapelle, die man Haghekercke nannte. Das war vor fast neun Jahrhunderten.
Die Kirche steht mitten in dem frühmittelalterlichen Küstendorf auf einer kleinen Warft. Prächtig umrahmt wird sie von einem Kirchhof und einigen malerischen Häusern in der Umgebung: einem Kirchenquartier, bzw. tsjerkebuorren auf Friesisch. An der Außenseite erkennen wir die typischen Merkmale einer sogenannten Saalkirche mit einem an drei Seiten geschlossenen Altarraum und einem Giebelturm aus Holz mit eingeschnittener Spitze. Der Eingang befindet sich an der Südseite, in der Vorderkapelle.
Schreiten Sie über die Schwelle und bewundern Sie die Kanzel aus dem 17. Jahrhundert und das Taufgehege. Im Taufgehege, einem abgetrennten Bereich rund um die Kanzel, werden Taufen durchgeführt. Die besondere Ausstattung innerhalb der Absperrung ist aus Kupfer und stammt aus dem Jahre 1821. Sie besteht aus einem Lesepult mit Adler, einem Taufbecken und zwei Taufbögen. Die Taufbögen über den Durchgängen zum Taufgehege zeugen von holländischem Einfluss. In Friesland findet man sie vor allem an den Orten, die über das Wasser gute Beziehungen zum weiter westlich gelegenen Holland pflegten.
-
Buitenhuis Zonneroos - Vakantiehuis Zonneroos
Buitenhuis Zonneroos - Vakantiehuis Zonneroos
-
Noorderbegraafplaats
Noorderbegraafplaats
Vijftien geallieerde vliegers en vijftien verzetsslachtoffers vinden hun laatste rustplaats op de Noorderbegraafplaats in Leeuwarden. Ook worden er tijdens de Tweede Wereldoorlog bijna 450 gesneuvelde Duitse militairen begraven. Hun stoffelijke resten worden in 1958 overgebracht naar de Duitse oorlogsbegraafplaats Ysselsteyn.
Kort na het begin van de bezetting wordt de Noorderbegraafplaats aan het Leeuwarder Schapendijkje in gebruik genomen als militair ereveld. De eerste teraardebestelling van Duitse oorlogsdoden vindt er op 9 augustus 1940 plaats. Bij de bevrijding liggen op het Ehrenfriedhof bijna 450 Duitse militairen, die in 1958 collectief worden overgebracht naar de Kriegsgräberstätte Ysselsteyn bij Venray.
Het aantal geallieerde militairen dat vanaf juli 1941 op de begraafplaats een laatste rustplaats krijgt is qua aantal veel geringer. Nu nog liggen dertien Engelsen en twee Nieuw-Zeelanders begraven onder een rij karakteristieke witte headstones op regel 23 van de 2e afdeling. Oorspronkelijk waren er meer geallieerde oorlogsgraven. Twee Amerikanen en een Canadees zijn na de bevrijding herbegraven op de erevelden in Margraten en Holten.
In alle nu nog aanwezige geallieerde oorlogsgraven zijn bemanningsleden van vliegtuigen begraven. Van hen zijn alleen David Kay Foster en Robert Stanley Ling in de gemeente Leeuwarden gesneuveld. Hun Mosquito jachtbommenwerper stort op 28 mei 1944 neer op het vliegveld na een beschieting door luchtafweergeschut. De overige vliegeniers komen om een andere reden op de Noorderbegraafplaats terecht. Albert Hayes, Len Townrow en Michael John Boyle worden alle drie zwaargewond overgebracht naar het Bonifatiusziekenhuis en sterven daar ondanks de goede zorgen van de Duitse medische staf.
Jarenlang onderzoek door de Stichting Missing Airmen Memorial Foundation (SMAMF) in samenwerking met de Bergingsdienst van de Koninklijke Luchtmacht achterhaalt de identiteit van de zes gesneuvelden in het eerste graf. Het gaat om de bemanning van Wellington R1397. Het vliegtuig stort op 25 juli 1941 bij Boazum neer na een luchtaanval op Emden en is het eerste toestel dat crasht op het Friese vasteland. In 2015 zijn in aanwezigheid van nabestaanden twee nieuwe grafstenen met de namen van de bemanning door een legerpredikant ingezegend. De oude, naamloze, steen is nog te bezichtigen in het Fries Verzetsmuseum.
Ook liggen er vijftien verzetsslachtoffers begraven op de Noorderbegraafplaats, op een speciaal daarvoor ingericht ereveld. Op de grafmonumenten staat de tekst:
‘Fallen yn ‘e striid tsjin ûnrjocht en slavernij - dat wy yn frede foar rjocht en frijdom weitsje’
‘Gevallen in de strijd tegen onrecht en slavernij, opdat wij in vrede voor recht en vrijheid waken.’
Het meest in het oog springend zijn de drie zij aan zij geplaatste monumenten van de broers Mark, Klaas en Hyltje Wierda, die op 11 april 1945, enkele dagen voor de bevrijding, werden gefusilleerd bij Dronrijp.
De oorlogsgraven op de Noorderbegraafplaats zijn geadopteerd door vijf scholen uit Leeuwarden, die elk jaar op 15 april een herdenking organiseren.
Ook achter de grafmonumenten voor de Joodse familie Suskind (graf 03/-/24 /04) gaat een tragisch oorlogsverhaal schuil. MTS-leraar Willy Süskind stapte samen met zijn vrouw en zoon uit het leven, één dag na de Duitse inval in Nederland.
Helemaal achter op de begraafplaats herinnert een bijzonder grafmonument eveneens aan een oorlogsdrama. Het beeld van een treurende vrouw is geplaatst op het graf van Johanna Wilhelmina te Winkel en haar zoontje Hans, beiden slachtoffer van afgedwaalde bommen op de Julianastraat in 1942 (graf 04/1b/10).
